- SURA
- I.SURAAemilius; Scripsit de annis Populi Romani, Velleiô Paterculo test,e l. 1. c. 6. An idem cum Manilio Sura? de quo Plin. in Indic. praefixo; l. 8. 10. 17. 18. et 19. Vide et Papyrius Sura Item Licinius Sura.II.SURASyriae urbs iuxta Euphratem. Item pagus Lyciae, inter Myram et Phellum, ubi piscibus insidentes auguria exercebant, et responsa dabant, teste Plutarchô. Item urbs Phoeniciae. Steph.III.SURAapud Ael. Spartian. in Hadr. c. 3. Praetor factus est Surâ bis, Servianô iterum Coss. lege Surano, ex vetere lapide, apud Onuphrium, C. IULIO. SERVILIO. URSO. SERVIANO. ET. SURANO, Fuit sane etiam Licinius Sura eôdem annô Consul, sed ordinarius, collegâ Senecione: Servianus et Suranus suffecti. Casaubon. ad loc.IV.SURAfluv. qui aquas suas in Mosellam evomit: supra Treviros 2. mill. Belg. hodie Saur.De hoc ita Ausonius in Mosella, v. 354.Namque et Proneae Nemesaeque adiuta meatuSura, tuas properat non degener ire sub undas.Alluit vicum Suram, non procul a suo capite, et Ascam Esche; inde Alisontiam Artartô prae coeteris auctum recipit, Alsitz, alias Alsat, Luciliburgi oppidi flumen, mox Decciacum Dechky attingit, et apud valdorphium Waldorff, Urtam minorem admittit, cui Urta Castellum et Vienna Vianden assident. Tum Andethannale Echternach, praeterlapsus, Proneam et Nemesam, ac tertium quendam fluv. iunctos accipit, ac demum apud vicum Bellicum, Wasser Billich, e regione Bellici superioris Oberbillich, in Mosellam influit,Augustam Trevirorum. Pronea autem fluv. vulgo nunc Prumia, nomen dedit loco et Monasterio illustri, ad caput suum sito, ut et vicis Prumiae, Prum et Nider-Brum: recipitque Nemesam, Nym, qui Schoneckium, Villarim Villers et Bidburgum castellum praeterlabitur, Hadr. Vales. Notit. Gall.V.SURAvox Arabica proprie passus seu gradus, inde pro intervallis et spatiis, quibus Alcoranus distinctus est, adeoque pro capitibus eius usurpatur. Sed et lectio seu pensum pueris propositum Sura; unde et Suras illas Alcorani quidam volunt dictas, quasi dictatas ab Angelo Muhammedi, ut ipse credi voluit. Imo et Sura, pro qualibet librorum distinctione, maiori minorive; uti videre, est apud Salmas. Prolegom. in Solin. ubi de librorum divisione, apud Veteres, Hebraeos, Graecos, Romanos, Arabes, varia egregia. Vide quoque supra Coran.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.